Obecnie działa kilka mechanizmów dopłat do wymiany okien, z których mogą skorzystać właściciele domów i mieszkań. Najważniejsze z nich dotyczące właścicieli i współwłaścicieli domów jednorodzinnych to:
• program Czyste powietrze,
• ulga termomodernizacyjna.
W przypadku mieszkańców lokali w budynkach wielorodzinnych skorzystanie z dopłaty do wymiany okien możliwe jest za pośrednictwem gminy w ramach programu “Ciepłe mieszkanie”.
Trzeba wiedzieć, że priorytetem jest wymiana przestarzałych urządzeń grzewczych, tak zwanych kopciuchów, i to one najpierw powinny zostać zastąpione przez nowoczesne urządzenia wytwarzające ciepło.
Ponadto form wsparcia nie można dublować, to znaczy jedna i ta sama faktura nie może być kosztem kwalifikowanym jednocześnie przy ubieganiu się o dotację z programu Czyste powietrze i ulgę termomodernizacyjną. Wydatki poniesione na wymianę okien można podzielić na 2 części i każdą z nich wykorzystać jako podstawę do uzyskania wsparcia finansowego tylko w jednym z programów.

Dotację można dostać na zakup i montaż stolarki okiennej, przez co rozumie się:okna/drzwi balkonowe, okna połaciowe, powierzchnie przezroczyste nieotwieralne wraz z systemami montażowymi. Okna muszą byc przeznaczone do pomieszczeń ogrzewanych.
Dofinansowanie można uzyskać na zakup i montaż elewacyjnych i dachowych okien energooszczędnych, czyli spełniających wymogi Warunków technicznych obowiązujących od 30 grudnia 2020 r. (WT21).
Jeśli chcemy skorzystać z dopłaty na okna elewacyjne, powinny mieć one współczynnik przenikania ciepła Uw nie większy niż 0,9 W/(m²•K). Natomiast okna połaciowe - nie większy niż 1,1 W/(m²•K). Do kosztów kwalifikowanych w ramach ulgi termomodernizacyjnej czy programu Czyste powietrze wlicza się również akcesoria oraz materiały budowlane niezbędne do wykonania wymiany okien.

W programie Czyste powietrze wysokość dofinansowania do wymiany okien zależy od poziomu dochodów. Na wymianę okien można otrzymać dotację w wysokości:
• podstawowy poziom - do 40% kosztów kwalifikowanych,
• podwyższony poziom - do 70% kosztów kwalifikowanych,
• najwyższy poziom - do 100% kosztów kwalifikowanych.
Przywrócono kwotowe progi dotacji zależnie od poziomu dochodów. Wynoszą one:
• podstawowy poziom - do 480 zł/mkw.,
• podwyższony poziom - do 840 zł/mkw, 
• najwyższy poziom - do 1200 zł/mkw.
Dopłata na wymianę okien dotyczy tylko budynków, w których już znajduje się efektywne źródło ciepła spełniające wymogi programu. Żeby skorzystać z dofinansowania do wymiany starych okien, trzeba najpierw wydać własne środki na inwestycję. Inwestorzy, którym przysługuje podwyższony lub najwyższy poziom dofinansowania, mogą skorzystać z programu w wersji z prefinansowaniem, które może stanowić do 35% kosztów inwestycji. Ta forma wsparcia dotyczy tylko sytuacji, gdy beneficjent jest obsługiwany przez operatora programu.
Istnieje również możliwość wzięcia kredytu na realizację wymiany okien w jednym z banków, które współpracują z NFOŚiGW. W tej chwili trwa opracowywanie nowych zasad kredytowania inwestycji termomodernizacyjnych.

Właściciele i współwłaściciele domów, którzy przeprowadzą termomodernizację domu, w tym wymianę starych okien, mogą ubiegać się o obniżenie podstawy do opodatkowania. Suma kosztów kwalifikowanych, o które można ją zmniejszyć wynosi 53 000 zł (w przypadku małżonków będących współwłaścicielami domu - 106 000 zł). Z ulgi termomodernizacyjnej na wymianę okien mogą skorzystać podatnicy, którzy składają zeznanie podatkowe PIT-36, PIT-36L, PIT- 37 lub PIT-28. Należy do niego dołączyć załącznik PIT/O - informację o odliczeniach.

Właściciele mieszkań w budynkach wielorodzinnych mogą uzyskać dotację na wymianę okien za pośrednictwem gminy, która będzie ogłaszać nabór wniosków do programu “Ciepłe mieszkanie”. Wysokość dofinansowania do wymiany okna, podobnie jak w programie “Czyste powietrze” zależy od wielkości dochodów. Są trzy poziomy dopłat:
• podstawowy - do 30% kosztów kwalifikowanych, nie więcej niż 16 500 zł,
• podwyższony - do 60% kosztów kwalifikowanych, nie więcej niż 27 500 zł,
• najwyższy - do 90% kosztów kwalifikowanych, nie więcej niż 41 00 tys. zł.
Jeśli wnioskodawca mieszka w budynku w miejscowości ujętej na liście najbardziej zanieczyszczonych gmin, poziom dofinansowania może być zwiększony o 5%.

Programy “Czyste powietrze” i “Ciepłe mieszkanie” obsługują wojewódzkie oddziały Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej. W programie "Czyste powietrze" właściciel domu składa wniosek indywidualnie lub za pośrednictwem operatora, w programie "Ciepłe mieszkanie" konieczne jest wcześniejsze przystąpienie do niego gminy i to za jej pośrednictwem można skorzystać z pomocy.
Ulga termomodernizacyjna jest realizowana przez lokalne urzędy skarbowe.

Wyróżnia się następujące rodzaje pakietów szybowych:
• jednokomorowy – składający się z dwóch tafli szkła, najczęściej typu float oraz termofloat, ramki dystansowej i gazu szlachetnego (zwykle argonu) wypełniającego komorę pomiędzy szybami;
• dwukomorowy – składający się z trzech tafli szkła, najczęściej typu float (1 x) oraz termofloat (2 x), ramek dystansowych i gazu szlachetnego (zwykle argonu), wypełniającego dwie komory pomiędzy szybami;
• trzykomorowy – składający się z czterech tafli szkła, najczęściej typu float (1 x) oraz termofloat (3 x), ramek dystansowych i gazu szlachetnego (zwykle kryptonu), wypełniającego trzy komory pomiędzy szybami.

Zastosowane w pakietach szkło powinno charakteryzować się bardzo wysoką wytrzymałością, dużą sprężystością i nie podlegać trwałym odkształceniom. Szkło jest jednak materiałem bardzo kruchym, co oznacza, że po przyłożeniu rosnącej siły zginającej ulega pęknięciu bez żadnych uprzednich objawów. Występuje wiele rodzajów szkła, a najbardziej popularnym jest to typu float. Cechuje się gładką powierzchnią, wysoką jakością, przejrzystością oraz łatwością w czyszczeniu. Ponadto występuje w dużym zakresie grubości – od 2 do 25 mm. 
W pakietach szybowych stosowane jest także szkło typu termofloat, mające na swej powierzchni niewidoczną dla oka powłokę z metali szlachetnych, dzięki czemu staje się niskoemisyjne i wysoce termoizolacyjne. 

Tafle szkła powinny spełniać wymagania wynikające z postanowień normy PN-EN 572-1+A1:2016 „Szkło w budownictwie. Podstawowe wyroby ze szkła sodowo--wapniowo-krzemianowego. Część 1: Definicje oraz ogólne właściwości fizyczne i mechaniczne”.

Ważny element pakietu szybowego stanowią ramki dystansowe, zapewniające właściwą odległość pomiędzy szybami, zwaną przestrzenią międzyszybową. Występują ramki cięte i gięte, przy czym lepszym rozwiązaniem jest drugi wariant, minimalizujący ewentualną nieszczelność wewnątrz pakietu. Mogą być wykonane z aluminium lub stali, i wtedy są określane jako „zimne”, lub z kompozytu wzmocnionego włóknem szklanym – nazywane „ciepłymi”. Ramki „ciepłe” charakteryzują się zdecydowanie mniejszą przewodnością cieplną, co może poprawić współczynnik przenikania całego okna. Ponadto w ramce umieszcza się substancje osuszające, a brzegi szyby są uszczelnione masami na bazie materiałów organicznych. Między taflami szkła pakietu szybowego można także wstawiać szprosy, które pełnią rolę dekoracyjną. Nie wpływają na właściwości całego zespolenia i mogą być montowane w oknach o dowolnym kształcie.

Stosowane w pakietach szybowych gazy szlachetne (argon, krypton, ksenon) mają za zadanie wzmocnić ochronę termiczną oraz dźwiękoszczelność. Poprawiają także parametry przenikania światła słonecznego do wnętrza pomieszczeń budynków oraz mają korzystny wpływ na wzrost poziomu bezpieczeństwa.

Pakiety szybowe charakteryzują określone parametry techniczne, które należy uwzględniać przy wyborze stolarki, a do najważniejszych należą:
• współczynnik przenikania ciepła Ug – określający ilość energii (wyrażonej w watach) przenikającej przez 1 m2 przegrody, w tym przypadku pakietu szybowego, gdy różnica temperatury z obu jego stron wynosi 1 K (kelwin), przy czym im mniejsza jego wartość, tym lepsza izolacyjność;
• współczynnik przepuszczalności światła Lt – opisujący stosunek ilości światła słonecznego docierającego do pakietu szybowego do ilości światła, która zostaje przez niego przepuszczona, określany w procentach (%), przy czym im wyższy procent, tym jaśniej w pomieszczeniu;
• współczynnik przepuszczalności energii promieniowania słonecznego gn – informujący, jaka część ciepła słonecznego padającego na pakiet szybowy zostaje wpuszczona do wnętrza budynku, wyrażany procentowo;
• współczynnik izolacyjności akustycznej Rw – określający wartość redukcji hałasu, którego źródło znajduje się poza przegrodą, w tym oknem z zainstalowanym pakietem szybowym, wyrażany w dB (decybelach), przy czym im większa jego wartość, tym lepsza izolacyjność akustyczna przegrody.
Pakiety szybowe oznacza się przez podanie wymiarów grubości szyb i odległości pomiędzy nimi. Przykładowe oznaczenie pakietu jednokomorowego „4 x 16 x 4” informuje, że pierwsza szyba ma grubość 4 mm, przestrzeń międzyszybowa wynosi 16 mm, a druga szyba również ma 4 mm. Z kolei pakiet dwukomorowy z trzema szybami także o grubości 4 mm i przestrzeni międzyszybowej wynoszącej po 16 mm ma oznaczenie „4 x 16 x 4 x 16 x 4”.

W pakietach szybowych znajdują zastosowanie różne typy szkła, które nie tylko zapewniają dopływ światła słonecznego do pomieszczeń i umożliwiają widok na otoczenie budynku, lecz także pełnią wiele dodatkowych funkcji. Najczęściej wyróżnia się poniżej przedstawione rozwiązania. 
Pakiety szybowe energooszczędne zwane także termoizolacyjnymi, charakteryzują się pokryciem co najmniej jednej szyby powłoką niskoemisyjną, co powoduje zatrzymywanie wewnętrznego ciepła, przy jednoczesnym wpuszczaniu do wnętrza pomieszczenia naturalnego światła i energii słonecznej z zewnątrz. Dla zapewnienia wysokiej izolacyjności pakiety szybowe wyposaża się dodatkowo na całym ich obwodzie w przekładki termoizolacyjne wykonane z tworzywa o specjalnych własnościach.
Pakiety szybowe dźwiękoszczelne cechują się znacznie zwiększoną izolacyjnością akustyczną. Wynika to ze zróżnicowania grubości występujących w nich szyb oraz wyposażenia od strony pomieszczenia w szybę laminowaną, składającą się z dwóch tafli szkła przedzielonych przynajmniej jedną warstwą folii tłumiącej dźwięki PVB (butyral poliwinylu). 
Pakiety szybowe bezpieczne ‒ to rozwiązanie uwzględniające bezpieczeństwo użytkowników pomieszczeń oraz zwiększoną wytrzymałość na próby rozbicia. W związku z tym jedna tafla szkła powinna być wykonana ze szkła bezpiecznego – hartowanego lub laminowanego. 
Występują rozwiązania pakietów szyb określanych jako przeciwwłamaniowe, w których zastosowano szyby bezpieczne, sklasyfikowane według normy PN-EN 356:2000.
Pakiety szybowe przeciwsłoneczne ograniczają dopływ promieni słonecznych do wnętrza pomieszczenia, zapewniając jednocześnie dobrą przejrzystość. Mogą być w nich stosowane trzy rodzaje szkła: refleksyjne – odbijające promienie słoneczne, absorpcyjne – pochłaniające i rozpraszające energię świetlną oraz selektywne – chroniące przed przegrzaniem. Standardowo stosowane jest szkło refleksyjne, jednostronnie pokryte cienką warstwą metaliczną. Taki rodzaj szkła jest zwany niskoemisyjnym (termofloat) i w pakiecie stanowi zwykle taflę zewnętrzną.
Pakiety szybowe o podwyższonej odporności na ogień. W takim pakiecie jedna z tafli tego typu pakietu jest wykonana ze szkła ogniochronnego. Wymaganą izolacyjność termiczną zapewnia powłoka niskoemisyjna, znajdująca się na jednej z wewnętrznych powierzchni zestawu. W przestrzeni międzyszybowej jest zazwyczaj umieszczony przezroczysty niepalny materiał w postaci żelu pęczniejącego pod wpływem wysokiej temperatury. Gdy następuje nadmierny wzrost temperatury, żel absorbuje energię cieplną, nie dopuszczając do przegrzania zewnętrznej powierzchni pakietu powyżej określonej wartości. Podczas pożaru żel staje się nieprzezroczysty, nie przepuszczając także dymu i płomieni. Wymagany poziom odporności szyby na działanie ognia uzyskuje się także dzięki odpowiedniemu dobraniu grubości szkła. 
Pakiety szybowe ornamentowe ‒ w ich skład wchodzi co najmniej jedna tafla wykonana ze szkła o powierzchni dekoracyjnej wypukłej. Szkło ornamentowe uzyskuje swój efekt dekoracyjny w procesie walcowania tafli szklanych i może być bezbarwne lub kolorowe. Szyby tego rodzaju charakteryzują się mniejszą przeziernością, co ogranicza widoczność, lecz przepuszczają światło słoneczne i energię oraz zapewniają skuteczną ochronę termiczną i akustyczną.
Pakiety szybowe samoczyszczące mające od zewnątrz położoną na szklanej tafli specjalną niewidoczną powłokę hydrofilową, zabezpieczającą przed nadmiernym zabrudzeniem. Jest to substancja cechująca się zwiększonymi parametrami wytrzymałościowymi, utrudniająca osadzanie i utrzymywanie się na powierzchni tafli wszelkich zanieczyszczeń – łatwo spłukiwanych przez deszczówkę. Takie rozwiązanie jest zalecane do stosowania w budynkach wysokich, a także w obiektach z dużymi powierzchniami przeszkleń.
Pakiety szybowe o zmiennej przezierności są innowacyjnym rozwiązaniem, pozwalającym na dostosowanie stopnia prywatności do bieżących potrzeb. Tafla szkła o zmiennej przezierności powinna być stosowana tylko od wewnętrznej strony okna. Stanowi je szkło laminowane folią zawierającą ciekłe kryształy, które w stanie spoczynku powodują jego matowienie. W momencie podania napięcia kryształy ustawiają się w regularny sposób, powodując zmianę stanu szkła z matowego na przejrzyste. Szkło tego rodzaju zapewnia wysoki stopień przepuszczalności światła w obu stanach, dzięki czemu pomieszczenia zostają dobrze doświetlone niezależnie od trybu pracy szkła. Ponadto cechują się dobrą izolacyjnością akustyczną oraz bezgłośną i szybką zmianą trybu pracy.

Podział bram garażowych ze względu na sposób otwierania:
•  bramy garażowe otwierane do góry:
•  bramy rolowane – zbudowane z połączonych ze sobą poziomych profili (listew); podczas otwierania panele zwijane są na wale do kasety przymocowanej do nadproża (na zewnątrz lub wewnątrz obiektu),
•  bramy segmentowe górne (zwane również sekcyjnymi) – konstrukcja bramy to połączone zawiasami poziome segmenty (sekcje, panele z blachy lub z płyty warstwowej), które przesuwają się po równoległych prowadnicach; po całkowitym otwarciu mogą znajdować się poziomo pod sufitem lub są złożone w pozycji pionowej za nadprożem,
•  bramy uchylne – skrzydło bramy to płyta z blachy, drewna, PVC lub izolowanego panelu; otwieranie odbywa się przez uniesienie płyty bramy, która porusza się w prowadnicach, i umieszczenie jej pod sufitem garażu; ciężar skrzydła jest niwelowany przez zastosowanie mechanizmu przeciwwagi (ciężarki lub sprężyny),
•  bramy teleskopowe – segmenty podnoszone w górę za pomocą linek wchodzą teleskopowo jedne w drugie,
•  bramy szybkobieżne (szybkie) – bramy o zwiększonej prędkości podnoszenia i opuszczania (1,5–2 m/s); wykonane są z poziomych paneli lub jako kurtyny z tworzywa sztucznego;
•  bramy garażowe otwierane w bok:
•  bramy harmonijkowe (zwane również składanymi) – segmenty pionowe, które podczas otwierania i zamykania przesuwają się na boki i układają w harmonijkę,
•  bramy przesuwne – blat z blachy stalowej, panelu lub z drewna przesuwany poziomo na prowadnicach umieszczonych pod sufitem i w podłodze,
•  bramy rozwierane dwuskrzydłowe – bramy otwierane przez rozwarcie skrzydeł (sposób zbliżony do otwierania drzwi).

Podział bram garażowych ze względu na sposób sterowania:
• sterowanie czuwakowe – zamykanie bramy garażowej następuje tylko przy ciągłym wciśnięciu przycisku, otwieranie na pojedynczy impuls.
• sterowanie impulsowe – jednorazowe naciśnięcie przycisku otwiera lub zamyka bramę garażową.
• sterowanie linką – wyłącznik z linką znajduje się na wysięgniku; pociągnięcie linki otwiera lub zamyka bramę.
• sterowanie pętlą magnetyczną – otwieranie przez aktywację pętli magnetycznej (wjazd pojazdu o określonej masie na miejsce usytuowania pętli); zamykanie bramy garażowej następuje po wyjechaniu z obszaru pętli magnetycznej lub po określonym czasie.
• zdalne sterowanie pilotem – impuls radiowy lub podczerwieni otwiera albo zamyka bramę garażową (podnosi lub opuszcza).
• sterowanie fotokomórką – otwieranie lub zamknięcie bramy następuje po przerwaniu promienia świetlnego przez pieszego albo pojazd.
• sterowanie radarem – otwieranie przez aktywację radaru wskutek ruchu w danym obszarze, zamknięcie samoczynne w przypadku braku ruchu po określonym czasie.
Większość systemów sterowania może być wyposażona w funkcję samoczynnego zamykania się bramy garażowej po pewnym czasie.

Podstawowym zadaniem bramy garażowej jest ochrona przed włamaniem i stratami ciepła. Brama garażowa powinna być też wygodna w użytkowaniu. Wszystkie parametry, które powinna spełniać brama, określone są w normie:
• wytrzymałość i trwałość mechaniczna,
• geometria elementów szklanych i oszklenia (materiały przejrzyste nie powinny stwarzać niebezpieczeństwa w przypadku rozbicia),
• zabezpieczenie przed cięciem (wyeliminowanie ostrych krawędzi),
• zabezpieczenie przed potknięciem (za niebezpieczne uważa się różnice w wysokości powyżej 5 mm – wystające elementy powinny być bardzo dobrze widoczne lub specjalnie oznakowane),
• bezpieczne otwieranie (bramy o ruchu pionowym powinny być zabezpieczone przed spadnięciem i niekontrolowanym ruchem; bramy o ruchu poziomym zabezpiecza się przed wykolejeniem),
• wydzielanie substancji niebezpiecznych,
• ochrona przed zgnieceniem, wciągnięciem i ścinaniem (dla bram z napędem),
• siły wywierane (dla bram z napędem),
• bezpieczeństwo elektryczne (dla bram z napędem),
• kompatybilność elektromagnetyczna (dla bram z napędem),
• wodoszczelność,
• odporność na obciążenie wiatrem,
• izolacyjność akustyczna,
• współczynnik przenikania ciepła U (decyzja o badaniu izolacyjności termicznej należy do producenta),
• przepuszczalność powietrza.