Okna pionowe – zwykłe lub tarasowe/balkonowe. Ten rodzaj okna znów dzielimy na otwieralne – jedno-, dwu- lub trójskrzydłowe albo nieotwieralne. Za ruch skrzydła odpowiadają okucia sterowane klamką, których ważną częścią są zawiasy. Zamówić można okna standardowe, ale też wersje o podwyższonej odporności na włamanie (30 do 60% droższe od typowych), lepiej izolujące przed hałasem (30 do 60% droższe od typowych) lub ciepłochronne (50 do 70% droższe od okien typowych).
Okna dachowe – ich skrzydła mogą być obrotowe, wysokoosiowe, uchylne lub uchylno-obrotowe. Okna takie mogą mieć różną wielkość, zawsze jednak ich szerokość dopasowana jest do standardowego rozstawu krokwi lub do jego wielokrotności. W sprzedaży, oprócz zwykłych są również okna połaciowe z minibalkonami, z doświetlami oraz okna mansardowe (kolankowe) – których dolna część jest pionowa, a górna skośna.

Okna z PCW – mają ramy o budowie wielokomorowej, ze wzmocnieniami stalowymi i czasem też z wypełnieniem termoizolacyjnym. Komór jest zazwyczaj 5-7, lecz niektóre profile mają ich więcej. Profile produkuje się z twardego PCW, w części pozyskiwanego z tak zwanego regranulatu, czyli surowca wtórnego. Mogą być naturalnie białe, barwione w masie lub okleinowane.
Okna kompozytowe – ramy tych okien produkowane są z materiału będącego połączeniem tworzywa sztucznego z włóknem szklanym. Odznaczają się wysoką trwałością i wytrzymałością na uszkodzenia. Nie korodują i łatwo utrzymać je w czystości. Nie mają tendencji do odkształcania się. Profile obywają się bez stalowych wzmocnień, bo i bez nich są bardzo sztywne. Mają lepszą izolacyjność termiczną niż profile z PCW, drewna lub aluminium.
Okna drewniane - produkuje się z klejonej tarcicy sosnowej, świerkowej, a także dębowej lub z drewna egzotycznego. Nie mają zatem żadnych wzmocnień ani termoizolacji. Klejone drewno jest bardziej wytrzymałe i nie wypacza się, tak jak kiedyś drewno lite. Grubość ram ościeżnicy wynosi od 68 do 92 mm, a ram skrzydeł – 52 mm. Zapewniają więc dużym oknom smukły wygląd. Przed niekorzystnymi czynnikami atmosferycznymi zabezpiecza je wiele warstw lakieru i często też farba. Są droższe od okien z PCW. Wiele z okien drewnianych ma od zewnątrz nakładki aluminiowe, chroniące konstrukcje przed działaniem niekorzystnych czynników atmosferycznych. Często pod takimi nakładkami umieszczana jest dodatkowa izolacja termiczna.
Okna aluminiowe – mają czterokomorowe profile wypełnione pianą poliuretanową lub aerożelem, dzięki czemu nie odbiegają pod względem izolacyjności cieplnej od okien plastikowych i drewnianych. Profile są smuklejsze od tych z PCW, sztywne, niepodatne na deformacje. Mogą więc powstawać z nich duże przeszklenia. Okna aluminiowe są też dość lekkie i odporne na korozję. Szczególnie pasują do nowoczesnych budynków.

Okna rozwieralne – ich okucia umożliwiają tylko otwieranie i zamykanie skrzydła, bez żadnych dodatkowych funkcji. Skrzydło otwiera się w lewo lub w prawo.
Okna uchylne – możliwe jest tu jedynie odchylenie skrzydła od pionu – do wewnątrz lub na zewnątrz pomieszczenia. Zawiasy znajdują się w dolnej części skrzydła, a na bokach jest mechanizm sterujący. Ten rodzaj okna często zamiast klamki wyposażony jest w dźwignię umieszczoną od zewnątrz skrzydła lub schowaną i dostępną jedynie po otworzeniu skrzydła sąsiedniego (jak ma to miejsce w niektórych oknach dwuskrzydłowych bez stałego słupka).
Okna rozwieralno-uchylne – najpopularniejszy rodzaj okien. Ich skrzydła mogą nie tylko otwierać się na oścież, ale tez uchylać od pionu. Ustawienie klamki w poziomie powoduje rozwarcie, a ustawienie jej pionowo do góry - uchył. Okna tego rodzaju mają też dodatkowe funkcje - na przykład mikrorozszczelnienie, po ustawieniu klamki w pozycji skośnej. Umożliwia ono przewietrzanie pomieszczeń podczas gdy okno jest zamknięte.
Okna przesuwne – to przede wszystkim okna tarasowe. Mają jedynie funkcję przesunięcia. Poruszają się po wewnętrznej lub zewnętrznej stronie przeszklenia stałego. Po zamknięciu skrzydło zachodzi na nieruchomą część przeszklenia. Okna uchylno-przesuwne – to również okna tarasowe. Ich okucia sprawiają, że skrzydło przed przesunięciem uchyla się do przodu. Można je równie dobrze pozostawić w pozycji uchylonej.
Okna podnośno-przesuwne – to okna tarasowe, których skrzydło po przekręceniu klamki podnosi się nieco i wtedy można je przesunąć w bok.
Okna równolegle-odstawne – stosowane między innymi w obiektach biurowych. Ich skrzydła wysuwają się poza ramę i pozostają w pozycji równoległej do elewacji. Nie zajmują więc miejsca w pomieszczeniu.
Okna przechylne – ich skrzydła poruszają się podobnie jak w przypadku okien dachowych – obrotowych, przekręcając po poziomej osi. Oś nie musi wypadać dokładnie w połowie wysokości skrzydła.
Okna nieotwieralne – nazywane są fiksami. Kosztują mniej niż zwykłe. Często stanowią uzupełnienie dla okien ruchomych, tworząc wraz z nimi duże przeszklenia. Montuje się je również tam, gdzie otwieranie nie jest potrzebne lub jest niemożliwe z racji trudnej dostępności dla człowieka. Mają węższe ramy są odporniejsze na włamanie niż modele otwieralne. Okna nieotwieralne montowane wyżej niż na parterze mogą sprawiać kłopoty z myciem od zewnątrz chyba, że jest do nich dostęp z balkonu lub tarasu.

Podobnie jak przy podziale drzwi ze względu na sposób otwierania, możemy wyróżnić okna lewe oraz okna prawe. Kierunek określa się wg położenia zawiasów na ramie okna. Jeśli patrzymy na okno od wewnątrz pomieszczenia i zawiasy są po stronie prawej, a klamka po lewej, to jest to okno prawe. Jeśli zawiasy są po stronie lewej, a klamka po prawej, to jest to okno lewe.

Ze względu na ilość zastosowanych szyb (jedna, dwie, trzy lub nawet cztery) mamy okna jedno-, dwu-, trzy- lub czteroszybowe. Ilość szyb oraz rodzaj gazu, jakim wypełniono przestrzenie między nimi, decydują o izolacyjności akustycznej oraz współczynniku przenikania ciepła danego okna.